मुलुकमा झण्डै दुई दशकपछि स्थानीय निर्वाचन भयो । २०५४ सालमा स्थानीय निर्वाचन भएको थियो । त्यसपछि लामो समयसम्म स्थानीय निर्वाचन भएन । तर, २०७४ सालमा स्थानीय निर्वाचन भयो । सो चुनावबाट काठमाडौं महानगरपालिकाको मेयरमा नेकपा एमालेका नेता विद्यासुन्दर शाक्य निर्वाचित भए ।

 

अहिलेका राजनीतिक दलहरुले अब देश बचाउन सक्लान्, अर्थतन्त्र सुधार्न सक्लान् भनेर जनताले प्रश्न गर्दैछन्। त्यसकारण अब राजनीतिक दलहरुले सत्ताबाट बाहिरिएर निवार्चित प्रधान मन्त्रीकाे व्यवस्था गर्नु पर्छ । त्यसपछि  बालेनलाई प्रधानमन्त्रीमा जिताउनु पर्छ ।

उनले जनताको घरदैलोमा भोट माग्न जाँदा आफूलाई मेयरमा निर्वाचित गराए सय दिनमा एक सय दुई वटा काम गर्ने वाचा समेत गरेका थिए । यद्यपि, मेयर बनेपछि कामभन्दा पनि सहकारी र यातायात व्यवसायीहरुको कार्यक्रममा अतिथि बन्न पुग्थे, उनी । पाँच वर्षमा जनता र देशको हितका लागि हुने एउटा पनि काम उनले गरेनन् ।  

  ०७९ वैशाख ३० गते फेरि स्थानीय चुनाव भयो । एमालेले शाक्यलाई टिकट दिएन । केशव स्थापितलाई दियो । स्थानीय चुनावको बेला राजधानीमा फोहोर डङ्गुर भयो । महिनौंदेखि फोहोर उठाइएको थिएन । किनकि फोहोरमाथि पनि राजनीति भइरहेको थियो । राजनीतिक दलहरुले फोहोरलाई एजेण्डा बनाएर जनतासँग भोट मागिरहेका थिए ।

  चुनावबाट काठमाडौं महानगरपालिकाको मेयरमा स्वतन्त्रबट उठेका बालेन्द्र शाह (बालेन) निर्वाचित भए । र, स्थापितलाई जनताले पत्याएनन् । यसअघि नै २०५४ सालमा स्थापित काठमाडौंको मेयर भइसकेका थिए । उनले मेयर हुँदा काम गर्न नसकेको बारे जनता प्रष्ट थिए । त्यसकारण पनि उनलाई जनताले भोट दिएनन् । बालेनले ६३ हजारभन्दा बढी भोट ल्याएर चुनाव जिते ।

  चुनाव जितेपछि उनले काठमाडौंको फोहोर नउठाएसम्म अबिर, माला, खादा नलगाउने र कुनै पनि सार्वजनिक कार्यक्रममा नजाने घोषणा गरे । सोहीअनुरुप उनले आफ्नो कार्यभार सम्हाले । राजधानीमा महिनौं दिनदेखि थुपारिएको फोहोर उनले उठाएरै छोडे ।

  बञ्चरेडाँडाका स्थानीयहरुसँग वार्ता गरी फोहोर व्यवस्थापन गरेरै छोडे । बालेन मेयरमा निर्वाचित भएको २३ महिना भयो । यो अवधिमा उनले केही काम गर्न काेसिस गरेका छन् । बालेनको कामबाट बच्चादेखि बुढासम्म हर्षित छन् ।

केही महिनादेखि ठूला राजनीतिक दलहरु (नेपाली कांग्रेस, नेकपा एमाले, नेकपा माओवादी केन्द्रलगायत) लाई बालेनले आफूहरुको राजनीति सिध्याइदिने हाे कि भन्ने उनीहरुलाई डर छ । राजनीति दलहरुले बञ्चरेडाँडाका स्थानीयलाई उचालेर फोहोर फ्याल्न नदिने, सुकुम्बासी र फुटपाथ व्यवसायीलाई पनि उचालेर उनीहरुलाई हटाउन गएको नगर प्रहरीलाई समेत कुट्न लगाउनेजस्ता काम गरे ।

  राजनीतिक दलहरुले आफूलाई जतिसुकै असफल बनाउन खोजेपछि बालेन हरेस खाएका छैनन् । उनी डराएनन् र काम पनि गर्न छोडेनन् । राजनीतिक दलहरुले ५०औं वर्षसम्म गर्न नसकेका कामहरु बालेनले २३ महिनामै गरेर देखाउन खाेज्दैछन् ।

प्रचण्ड सरकारले नेपाली कांग्रेससँगको गठबन्धन तोडेर नेकपा एमाले, राष्ट्रिय स्वतन्त्र पार्टी (रास्वपा), नेकपा एकीकृत समाजवादी, जसपासँग नयाँ गठबन्धन गरेको पनि महिना दिन हुनै लागिसक्यो । रास्वपाका सभापति रवि लामिछाने गृहमन्त्री भएको पनि झण्डै एक महिना हुन लागिसकेको छ । उनले सरकार बाहिर हुँदा आफू एक दिन मात्र गृहमन्त्री भए थुप्रै निर्णय र काम गर्ने दावी गर्थे ।

बिडम्वना, उनले करोडौं जनताको अर्बौं रकम खाने सहकारीका सञ्चालक, कर्मचारीहरुलाई समेत समात्न सकेका छैनन् । बजारमा कालोबजारी गर्ने, सिण्डिकेट लगाउनेलाई समेत कानूनको दायरामा ल्याउन सकेका छैनन् । सरकार बाहिर हुँदा के-के न गर्छु भन्ने हुटहुटी देखाउने उनी आज गृहमन्त्री हुँदा केही पनि गर्न सकेका छैनन् ।

यसले नै उनी जनताको लागिभन्दा पनि सत्ताको लागि राजनीतिमा आएको समेत स्पष्ट हुन्छ । यता, अर्थमन्त्री वर्षमान पुनले पनि अहिलेसम्म एउटा काम गरेका छैनन् । शेयर बजार पुरै मन्दीमा गइसक्यो । घरजग्गा, गाडी र सेयरको किनबेच छैन । व्यापार व्यवसाय पनि ठप्पै छ । सहकारीहरू त डुबिनै सके।

राज्यको ढुकुटीमा राजस्व आउन छोडिसक्यो । आम्दानीभन्दा खर्च बढी छ । विदेशी ऋण रू. २७ खर्ब पुगिसक्यो ।अर्थमन्त्री वर्ष मान पुनले अहिलेसम्म खर्च कटौती गर्ने निर्णय गरेका छैनन् ।
 
  चार दशकदेखि कालो र हरियो प्लेटको ट्याक्सीको दर्ता बन्द छ । ट्याक्सी अभावका कारण सर्वसाधारणले विभिन्न समस्या झेल्दै आएका छन् । काठमाडौं उपत्यकामा करोडमाथि जनसंख्या छ । तर, ट्याक्सीको संख्या जम्मा नौं हजार छ । ट्याक्सी नहुँदा व्यवसायीहरुको दादागिरी बढेको छ ।

ट्याक्सी व्यवसायीहरु मिटरमा यात्रु बोक्दैनन् । न त यात्रुले भनेको ठाउँमा नै जान मान्छन् । आम सर्वसाधारण व्यवसायीले जति भाडा भन्यो त्यति नै तिरेर थोत्रा, पुराना र कबाडी ट्याक्सीमा यात्रा गर्न बाध्य  छन् । यद्यपि, यसतर्फ यातायात मन्त्रीको ध्यान गएको छैन । उनले सर्वसाधारणको पीडा देखेपनि नदेखेझैं गरिरहेका छन् ।

  यी तीनै जना पहिला पनि मन्त्री भइसकेका हुन् । यिनीहरुमा काम गर्ने क्षमता छैन भनेर पनि जनतालाई पहिल्यै थाहा थियो । तर, पार्टीले यिनीहरुलाई दोहोर्याएर मन्त्री दियो । मन्त्री भएपछि जनता र राष्ट्रको हितमा काम गर्नुको साटो कोही होली खेल्न गइरहेका छन् त कोही खादा लगाउनमै व्यस्त छन् ।

मन्त्री भएपछि एक मिनेटको पनि सदुरुपयोग गर्नुपर्छ भन्ने भावना नै जागृत भएकाे महसुस गर्न सकिन्न । तर, यहाँ त मन्त्री भएर कोही होली खेल्न गएको देखिन्छ त कोही कार्यक्रममै व्यस्त हुन्छन् । पुष्पकमल दाहाल प्रचण्ड तीन पटक प्रधानमन्त्री भए । बिडम्वना, उनले देश र जनताले सम्झिने गरी एउटा पनि राम्रो निर्णय गर्न सकेका छैनन् । आफ्नो कुर्सी जोगाउन उनी कहिले काँग्रेस त कहिले एमालेसँग टाँसिन्छन् ।

 शेरबहादुर देउवा पाँच पटक प्रधानमन्त्री भए । माधवकुमार नेपाल, झलनाथ खनाल, बाबुराम भट्टराई पनि प्रधानमन्त्री भएका थिए । प्रधानमन्त्री हुँदा जनता र राष्ट्रको हितका लागि काम गर्नुपर्नेमा उल्टै नेपाल र भट्टराईको मिलेमतोमा बालुवाटारको ललिता निवासको सयौं रोपनी सरकारी जग्गा व्यक्तिको नाममा पास गरियो । यति मात्र होइन थानकोटको मातातीर्थ र चावहिल कालोपुलको सरकारी जग्गा पनि व्यक्तिको नाममा पास गरियो ।

यता, झल नाथ खनालले सर्प पाल्ने र उपचार गर्ने नाममा जनताले तिरेको कराेडाैं कर झवाम बनाइदिए । अहिले देश नै रहन्छ कि रहँदैन ? भन्ने बहस जनतामा सुरु भइसकेको छ । प्रधानमन्त्री प्रचण्डले सरकारी कर्मचारीलाई मासिक रुपमा नभई घण्टाको हिसाबमा तलब दिने र सेवासुविधा कटौती गर्ने निर्णय पनि गरेका छैनन् ।

बैंकमा सर्वसाधारणले राखेको रकम जोखिममा छ । चिन्ताका कारण भोक र निन्द्रा नै हराएको छ, बचतकर्ताहरुको । सेयर, गाडी र घरजग्गा लगानी गर्नेहरु पनि डुबेपछि धमाधम भागेका छन् ।

कसैले त आत्महत्या पनि गरेका छन् । ०६९ सालमा राजनीतिक दलहरुले चुनाव गराउन नसकेपछि प्रधान न्यायाधीश खिलराज रेग्मीको नेतृत्वमा सरकार गठन गरियो ।

उनले चुनाव गराए । अनि राजनीतिक दलहरुलाई सरकार हस्तान्तरण गरेर बाहिरिए । त्यतिखेर नै राजनीतिक दलहरु असफल भइसकेको साे घटनाले देखाउँछ ।

अहिलेका राजनीतिक दलहरुले अब देश बचाउन सक्लान्, अर्थतन्त्र सुधार्न सक्लान् भनेर जनताले प्रश्न गर्दैछन् । त्यसकारण अब राजनीतिक दलहरुले सत्ताबाट बाहिरिएर निवार्चित प्रधानमन्त्रीकाे व्यवस्था गर्नु पर्छ । त्यसपछि बालेनलाई प्रधानमन्त्रीमा जिताउनु पर्छ ।

किनकि बालेनसँग देशलाई बचाउने केही भिजन छ जस्ताे महसुस हुन्छ । उनीसँग मुलुकलाई ट्रयाकमा ल्याउन सक्ने क्षमता छ । त्यसैले, अब राजनीतिक दलहरुले नैतिकताकै आधारमा सत्ताबाट बाहिरिएर बालेनलाई देशको प्रधानमन्त्री बनाउनेतिर बाटाे बनाउनु पर्छ  ।