नेपाली राजनीति नेतृत्वको उच्च तहमा रहेका नेता आमतौरमा आफ्नो गृहजिल्लामा ध्यान दिन्छन् भने अन्य जिल्लामा पुग्न वा विकासको कार्यमा सघाउने प्रवृत्तिमा निकै असमानता देखिन्छ। प्रमुख राजनीतिक दलका उच्च पदस्थ नेताहरूले आफ्ना गृहजिल्लामा मात्र ध्यान दिनु भनेको अन्य जिल्लाका जनतालाई ‘नेपाली नभएको’ जस्तो व्यवहार गर्नु हो भन्ने आलोचना भइरहेको छ।

देउवा: डडेल्धुरामा मात्रै केन्द्रित

नेपाली काँग्रेसका सभापति शेरबहादुर देउवा पाँच पटक प्रधानमन्त्री भएका व्यक्ति हुन् । उनले गृहमन्त्रीको रूपमा पनि कार्य गरे। तर, देउवाले प्रधानमन्त्री वा गृहमन्त्री हुँदा पनि जनताले तिरेको कर, उनका विकासका कार्यहरू, खासगरी आफ्नो गृहजिल्ला डडेल्धुरामा मात्रै सीमित गरे । डडेल्धुरा बाहेक अन्य जिल्लामा उनका योजनाहरू वा योगदान प्रायः देखिएन।

यो भनेको के हो भने, देउवा र अन्य नेताहरूले देशभरका जनतालाई एउटै नजरले हेर्नुपर्ने भएपनि, उनीहरू खासगरी आफ्नो गृहजिल्लाको लागि मात्र समर्पित भएको देखिन्छ। अहिले पनि देउवा डडेल्धुरामा मात्र जान्छन् र त्यहाँ बसेर मात्र विकासको प्रयास गर्छन्।

प्रचण्ड र ओलीको स्थिति

नेपालको सबैभन्दा क्रान्तिकारी दल नेकपा माओवादी केन्द्रका अध्यक्ष पुष्पकमल दाहाल प्रचण्डलाई तीन पटक प्रधानमन्त्री बनेको अनुभव छ । उनको मात्र गृहजिल्ला चितवन, गाेरखा  नै उनको प्राथमिकता हो । प्रचण्डले जनयुद्धको समयमा विभिन्न दुर्गम जिल्लामा बसेर संघर्ष गरेका थिए । त्यसो भएतापनि अहिले भने, उनी सिन्धुपाल्चाेककाे सुकुटेमा आराम गर्ने बाहेक अन्य जिल्लामा कमै जाने गर्दछन् ।

यस्तै, नेपालका वर्तमान प्रधानमन्त्री केपी शर्मा ओलीले पनि तीन पटक प्रधानमन्त्रीको पद सम्हाने अवसर पाएका छन् । उनले झापामा मात्र आफ्नो विकास कार्यहरूलाई प्राथमिकता दिएका छन् । ओलीको ध्यान अहिले पनि झापामा रहेको देखिन्छ। झापाका जनतासँग ओलीको ठूलो सान्निध्य छ भने अन्य जिल्लामा उनका योगदानहरू कम देखिन्छ।

माधवकुमार नेपाल र रौतहट

नेकपा एकीकृत समाजवादीका अध्यक्ष माधवकुमार नेपाल एक पटक प्रधानमन्त्री बने । उनी पनि रौतहट बाहेक अन्य जिल्लामा जान्छन् भन्ने कम नै देखिन्छ। रौतहट, जहाँ नेपालको जन्मथलो रहेको छ, त्यहाँ विकासका कार्यहरूमा उनको प्राथमिकता स्पष्ट देखिन्छ।

नेपालको नेतृत्व र असमान विकास

यो घटनाले हामीलाई देखाउँछ कि देशका नेता आफूहरू कहाँबाट आएका हुन् भन्ने थाहा पाउँछन् र उनीहरूले आफ्नो गृहजिल्लामा मात्रै विशेष ध्यान दिँदै, अन्य जिल्लामा विकासको पक्षमा केही गर्न र बाेल्न चाहँदैनन्। यसरी उच्च पदस्थ नेताहरूको प्राथमिकतामा केवल आफ्नो गृहजिल्ला मात्र आउँछ भने, अन्य जिल्लामा विकासको गति सुस्त रहन्छ।

लोकतन्त्र र समान विकासको माग

 लोकतन्त्र र गणतन्त्रका नाममा हामीलाई सबै जिल्लामा राेजगारी, गुणस्तरीय शिक्षा, सुलभ स्वास्थ्य, शुद्ध खानेपानी, समान विकास र समान अवसरको सुनिश्चितता होस् भन्ने आशा राख्नु पर्छ। ७७ वटै जिल्लामा समान तरिकाले विकास पुर्याउनका लागि नेताहरूलाई केवल आफ्ना गृहजिल्लासम्म सीमित नगरी, सम्पूर्ण देशका जनतालाई समान माया र सहयोग गर्न आवश्यक छ।

समाप्ति

राजनीतिक दलका उच्च पदस्थ नेताहरूको रवैया र गतिविधिले एकपटक फेरि यस्तो सन्देश दिन्छ कि केवल आफ्नो गृहजिल्लामा मात्रै ध्यान दिएर मुलुकको समग्र विकासमा केही योगदान पुर्याउन सकिदैन। यसलाई सुधार्नका लागि, एकताबद्ध र समान विकासमा आधारित सोच आवश्यक छ, जसले नेपालको सबै जिल्लाका जनताको हित सुनिश्चित गर्न सक्छ।