सडक पाइलटसँग अन्तरंग : नेपालको ट्राफिक सबैभन्दा खराब छ : अष्टबहादुर लामा
(सामान्यतयाः मानिसले बिहेलाई त्यस्तो लड्डुको संज्ञा दिन्छन् कि खाए पनि पछुताउनु छ नखाए पनि पछुताउनु छ । नखाई पछुताउनु भन्दा खाएरै पछुताउनु वेश भन्नेहरू धेरै छन् । त्यस्तै भएको छ काभ्रेका २८ वर्षीय सडक पाइलट अष्टबहादुर लामालाई । उनको बच्चामा हुँदा ठूलो सपना थियो ड्राइभर बन्ने । त्यो सपना त उनले पूरा गरे । तर त्यसपछिको अवस्था भने उनको परिवर्तन गर्न उनलाई हम्मेहम्मे परिरहेको छ । बा ५ ख ८५२४ नम्बरको गाडीका चालक लामाले अहिलेसम्म के के गरे भन्ने जीवनयात्रा खोलेका छन् सडक पाइलटसंगको अन्तरंगमा साँघु प्रतिनिधिसंग–सम्पादक)
० कति भयो गाडी लाइनमा लागेको ?
–१६ वर्ष भयो ।
० सानै उमेरमा रहेछ । कति समय बस्नुप¥यो ढोकामा ?
–तीन वर्ष बसें ढोकामा । त्यसपछि १३ वर्षदेखि गाडी चलाइरहेको छु ।
० के चलाउनु भयो पहिले ?
–सानो गाडी चलाएँ मैले तीन वर्ष । ट्याक्सी चलाएँ ।
० अनि त्यसपछि ?
–त्यसपछि म चार वर्ष साउदी अरेबिया गएँ ।
० त्यहाँ के गर्नुभयो ?
–पहिले टिपर चलाएँ । दुई महिना टिपर चलाएपछि मैले ट्रेलर चलाएँ ।
० कत्तिको सजिलो हुन्छ त्यहाँ गाडी चलाउन ?
–निकै सजिलो हुन्छ । छुट्टै ट्रयाक हुन्छ । सानो गाडीको छुट्टै हुन्छ । ठूलो गाडीको छुट्टै हुन्छ । एम्बुलेन्सको छुट्टै हुन्छ । तर, नेपालमा त्यस्तो हुन्न । यहाँ त सबै भद्रगोल छ । नेपालको ट्राफिक ब्यवस्था सबैभन्दा खराब लाग्छ ।
० दुर्घटना पनि बढी नै हुन्छ हैन ?
–हो नेपालमा बढी नै दुर्घटना हुन्छ । लापरवाहीका कारणले नै हो ।
० चलाउन सानो गाडी सजिलो कि ठूलो ?
–पहिले ट्याक्सी ठीक थियो । त्यतिबेला ट्याक्सी पनि थोरै थिए । अहिले ट्याक्सी धेरै छन् । पार्किङ पनि छैन । मर्जीले चलाउन पनि पाइँदैन । अब त ठूलै गाडी ठीक जस्तो ।
० कमाई कस्तो छ ?
–कमाई स्याप्पै घट्यो नि । गाडी बढे । सिन्डिकेट तोडिएपछि गाडी थपिए ।
० सिन्डिकेट हट्यो र ?
–हट्यो । समिति त छ तर त्यो अब प्रालिमा दर्ता गर्नुपर्छ । हाम्रो पनि हुँदैछ ।
० के रै’छ त जिन्दगी ?
–ठीकै छ । पहिले सानोमा ड्राइभर बन्नुपर्छ भनेर लागें । ८ कक्षा पढ्दापढ्दै छाडेर साथीहरू ड्राइभर भएको देखेपछि म पनि यही लाइनमा आएँ । तर अहिले मन पर्न छाड्यो ।
० किन नि ?
–प्रतिस्पर्धा धेरै छ । आफै ग्याप नमिलाई पैसा कमाइँदैन ।
० के छ त भोलिको सोच ?
–कुवेत जान खोज्दैछु । नेपालमा ५० हजार कमाई गरे पनि बच्ने हैन । यहाँ काम गरेर सकिँदैन । खर्च बढी भयो । कमाइ छ । नभएको हैन । तर, पैसा बचाउन नसकेपछि के गर्ने ।
० सरकार नेपालमा रोजगार दिने भन्छ विदेशबाट नेपालीलाई बोलाउँदैछ । तपाई विदेशतिर ?
–सरकारले के नै गर्न सक्छ र ? बढीमा १५–२० हजार मानिसलाई त जागिर देला । बाँकी अरु लाखौंलाई कसले दिन सक्छ र ? नेपालमै बढी बेरोजगार छन् ।
० ड्राइभरको जिन्दगी चाहिं के रै’छ नि ?
–ड्राइभरको जिन्दगी कहाँ गएर टुङ्गिन्छ पत्तो छैन । त्यसैले दुई छोरी र एक छोरा छन् । यिनीहरूलाई ठूलो बनाउनु छ । त्यही हो ।
० छोरीछोरा यो लाइनमा आउलान् ?
–यो लाइनमा छिर्न दिन्न पढाउने हो ।
० सम्मान कस्तो छ नि ?
–पैसा नकमाएपछि सम्मानको केहीको अर्थ छैन । पैसा कमाए कुनै समस्या छैन । पैसा कमाएपछि सम्मान पनि आफै आउँछ ।
० पछुतो त छैन नि है ड्राइभर बनेर ?
–छैन नै भन्नुपर्छ । यो पेशा छाड्नै प¥यो भने मिस्त्री काम पनि गर्न सक्छु । मैले बीचको समयमा दुई वर्ष जति ड्राइभिङ गर्न छाडेर घर बनाउने मिस्त्री काम गरेको थिएँ ।
० किन त्यसो गर्नुभयो ?
–सीप भनेको सिके राम्रो भनेर त्यतातिर लागेको नि । अन्यथा केही हैन । घर बनाउन सकौं भन्ने सोचले सिकेको हो ।
(सामान्यतयाः मानिसले बिहेलाई त्यस्तो लड्डुको संज्ञा दिन्छन् कि खाए पनि पछुताउनु छ नखाए पनि पछुताउनु छ । नखाई पछुताउनु भन्दा खाएरै पछुताउनु वेश भन्नेहरू धेरै छन् । त्यस्तै भएको छ काभ्रेका २८ वर्षीय सडक पाइलट अष्टबहादुर लामालाई । उनको बच्चामा हुँदा ठूलो सपना थियो ड्राइभर बन्ने । त्यो सपना त उनले पूरा गरे । तर त्यसपछिको अवस्था भने उनको परिवर्तन गर्न उनलाई हम्मेहम्मे परिरहेको छ । बा ५ ख ८५२४ नम्बरको गाडीका चालक लामाले अहिलेसम्म के के गरे भन्ने जीवनयात्रा खोलेका छन् सडक पाइलटसंगको अन्तरंगमा साँघु प्रतिनिधिसंग–सम्पादक)
० कति भयो गाडी लाइनमा लागेको ?
–१६ वर्ष भयो ।
० सानै उमेरमा रहेछ । कति समय बस्नुप¥यो ढोकामा ?
–तीन वर्ष बसें ढोकामा । त्यसपछि १३ वर्षदेखि गाडी चलाइरहेको छु ।
० के चलाउनु भयो पहिले ?
–सानो गाडी चलाएँ मैले तीन वर्ष । ट्याक्सी चलाएँ ।
० अनि त्यसपछि ?
–त्यसपछि म चार वर्ष साउदी अरेबिया गएँ ।
० त्यहाँ के गर्नुभयो ?
–पहिले टिपर चलाएँ । दुई महिना टिपर चलाएपछि मैले ट्रेलर चलाएँ ।
० कत्तिको सजिलो हुन्छ त्यहाँ गाडी चलाउन ?
–निकै सजिलो हुन्छ । छुट्टै ट्रयाक हुन्छ । सानो गाडीको छुट्टै हुन्छ । ठूलो गाडीको छुट्टै हुन्छ । एम्बुलेन्सको छुट्टै हुन्छ । तर, नेपालमा त्यस्तो हुन्न । यहाँ त सबै भद्रगोल छ । नेपालको ट्राफिक ब्यवस्था सबैभन्दा खराब लाग्छ ।
० दुर्घटना पनि बढी नै हुन्छ हैन ?
–हो नेपालमा बढी नै दुर्घटना हुन्छ । लापरवाहीका कारणले नै हो ।
० चलाउन सानो गाडी सजिलो कि ठूलो ?
–पहिले ट्याक्सी ठीक थियो । त्यतिबेला ट्याक्सी पनि थोरै थिए । अहिले ट्याक्सी धेरै छन् । पार्किङ पनि छैन । मर्जीले चलाउन पनि पाइँदैन । अब त ठूलै गाडी ठीक जस्तो ।
० कमाई कस्तो छ ?
–कमाई स्याप्पै घट्यो नि । गाडी बढे । सिन्डिकेट तोडिएपछि गाडी थपिए ।
० सिन्डिकेट हट्यो र ?
–हट्यो । समिति त छ तर त्यो अब प्रालिमा दर्ता गर्नुपर्छ । हाम्रो पनि हुँदैछ ।
० के रै’छ त जिन्दगी ?
–ठीकै छ । पहिले सानोमा ड्राइभर बन्नुपर्छ भनेर लागें । ८ कक्षा पढ्दापढ्दै छाडेर साथीहरू ड्राइभर भएको देखेपछि म पनि यही लाइनमा आएँ । तर अहिले मन पर्न छाड्यो ।
० किन नि ?
–प्रतिस्पर्धा धेरै छ । आफै ग्याप नमिलाई पैसा कमाइँदैन ।
० के छ त भोलिको सोच ?
–कुवेत जान खोज्दैछु । नेपालमा ५० हजार कमाई गरे पनि बच्ने हैन । यहाँ काम गरेर सकिँदैन । खर्च बढी भयो । कमाइ छ । नभएको हैन । तर, पैसा बचाउन नसकेपछि के गर्ने ।
० सरकार नेपालमा रोजगार दिने भन्छ विदेशबाट नेपालीलाई बोलाउँदैछ । तपाई विदेशतिर ?
–सरकारले के नै गर्न सक्छ र ? बढीमा १५–२० हजार मानिसलाई त जागिर देला । बाँकी अरु लाखौंलाई कसले दिन सक्छ र ? नेपालमै बढी बेरोजगार छन् ।
० ड्राइभरको जिन्दगी चाहिं के रै’छ नि ?
–ड्राइभरको जिन्दगी कहाँ गएर टुङ्गिन्छ पत्तो छैन । त्यसैले दुई छोरी र एक छोरा छन् । यिनीहरूलाई ठूलो बनाउनु छ । त्यही हो ।
० छोरीछोरा यो लाइनमा आउलान् ?
–यो लाइनमा छिर्न दिन्न पढाउने हो ।
० सम्मान कस्तो छ नि ?
–पैसा नकमाएपछि सम्मानको केहीको अर्थ छैन । पैसा कमाए कुनै समस्या छैन । पैसा कमाएपछि सम्मान पनि आफै आउँछ ।
० पछुतो त छैन नि है ड्राइभर बनेर ?
–छैन नै भन्नुपर्छ । यो पेशा छाड्नै प¥यो भने मिस्त्री काम पनि गर्न सक्छु । मैले बीचको समयमा दुई वर्ष जति ड्राइभिङ गर्न छाडेर घर बनाउने मिस्त्री काम गरेको थिएँ ।
० किन त्यसो गर्नुभयो ?
–सीप भनेको सिके राम्रो भनेर त्यतातिर लागेको नि । अन्यथा केही हैन । घर बनाउन सकौं भन्ने सोचले सिकेको हो ।
प्रतिकृया दिनुहोस