अर्थात जेमन्त : शरदराज गौतम
सरकारले गएको साता पस्तुत गरेको नयाँ बजेटले
सरकारले रिझाउन खोजेको तप्का र समूहमा एक प्रकारको प्रसन्नता छ ।
त्यो साँचो हो, त्यसलाई लिएर खिचलो उठाइ रहनुहुन्न ।
सरकारको समृद्धिको यात्रामा ‘रिझाउनु’ भन्दा अर्को विकल्प पनि थिएन ।
‘रिझाउनु’ सरकारको बजेटको मेरुदण्ड हुन्छ, जब ।
भन्नै पर्छ, जुत्ता लाएर गाडी चलाउँदा मात्र सुरक्षित होइन्छ ।
मुलुकको पूर्वी शहर धरान पुग्नु अघि तरिने सेउती खोला पारि
एकजोर जुत्ताको तस्बिरमा ध्यान तानिने विज्ञापन बोर्ड राखिएको छ ।
गाडी चलाउँदा जुत्ता लाए सुरक्षित होइन्छ भनेर ।
हेर्दा सामान्य र कसैलाई नबिझाउने विज्ञापन बोर्ड छ ।
गाडी लाइनमा भएकाहरू गाडी चलाउँदा जुत्ता लाउँदैनन, सामान्य विषय हो ।
पूर्वतिर गाडी दुर्घटनाका कारक पनि त्यसलाई मानिएको छ, त्यो पनि सामान्य हो ।
विज्ञापनको बिषयलाई अधिकांश सार्वजनिक गाडी चलाउनेहरू बेवास्ता गर्दछन् ।
तर, त्यो विज्ञापनले एउटा नेपालीलाई धेरै कुरामा हसाउँछ ।
तपाईलाई सामान्य थेत्तर मान्छे जस्तै हाँस्न मन लाग्दैन, फाल्टु कुरा हो ।
यतिखेर सरकारले आफ्नो खर्च बर्चको बजेट पेश गरिरहँदा
समृद्ध नेपालको कुन चार्हि धुलो टकटक्याइएको हो ।
कम्तीमा धरानका मानिसहरूलाई चाहिं पत्तो छैन ।
बगर खोलामा खाइने सँुुगुर खुरमा पनि त्यो देखिएको छैन ।
पूर्वी पहाडका सदरमुकाम केन्द्रहरूमा आजभोलि ध्यान तानिने दृश्य देखिन्छन् ।
रातभरि लरिकालरि झर्दो गोरुका बथान
र, दिनभरि लर्कोलर्कोमा तल झर्दो तन्नेरी हुल ।
बजेट त आयो हौ भनेर तिनलाई टोक्नुस् कि
ती खितिखिति हाँस्छन् र ठाडो घाँटी लाएर खोए बिक्रे तान्छन् ।
तिनको हातमा उमेर बढाएर बनाएको नागरिकता र पासपोर्टको कपी हुन्छ ।
जस्तो गोरुहरूको कुदाई पारि सिमानासम्म हुन्छ ।
त्यस्तै तिनको सपनाको रेल जपान र कोरियासम्म मात्र हुन्छ ।
माफ गर्नुस्, लिड्डीय विभेद नभन्नु होला ।
पुरुष जनेन्द्रीय हुनेहरू पहाडमा अटाएनन् ।
चाहे ती गोरु हुन कि तन्नेरी पुरुष ।
खेदी खेदी लाहुर भएको पहाड हो ।
खेदिएर सपना खोजी हिंड्नेहरूबाट फेरि पनि सुनसान छ ।
पहाडमा गोरुको बिउ नि नभेटिने भो, हौ ।
पहाडमा गाई ब्याउन छोेडेको दिन
हाम्रा अर्थमन्त्रीले भन्नेछन्
गाई ब्याउन सक्ने बनाउने मर्द गोरुका लागि फलानो भत्ता
कि होइन भने एकल गाईका लागि सुरक्षा भत्ता ।
हन के भा’को हौ, पहाड रित्तो भो ।
काठमाण्डौंसित भाका छोप्न नसक्नेगरी थलिएको छ, पहाड ।
र, यस्तोमा सरकार रिझाउने मात्र कुरा गर्दा
कम्तीमा धरानेहरूलाई चाहिं बजेटले नबोल्ने बनाएको छ ।
त्यसैले भानु चोक वरिपरिका गाडी लाइनका मानिसहरूलाई सोध्नुस् कि
ती भन्छन, बजेट त सरकारको कुकुर मस्ती हो, सर ।
गाडीवाल साथीहरूको कुरा सुनेर कत्ति हाँस्नु हौ ।
कुकुर मस्तीमा न दायित्व, न जोखिम न त जवावदेहिता नै
र, बजेट यस्तै भएको छ, पूर्वतिर ।
न हिजो गरेको बाचा जोख्छ, न भोलिको जोख्ना नै हेर्छ ।
अर्थमन्त्री बजेट बान्ता गर्छन, धरानमा यसलाई कुकुर मस्ती भनिन्छ ।
सरकारले गएको साता पस्तुत गरेको नयाँ बजेटले
सरकारले रिझाउन खोजेको तप्का र समूहमा एक प्रकारको प्रसन्नता छ ।
त्यो साँचो हो, त्यसलाई लिएर खिचलो उठाइ रहनुहुन्न ।
सरकारको समृद्धिको यात्रामा ‘रिझाउनु’ भन्दा अर्को विकल्प पनि थिएन ।
‘रिझाउनु’ सरकारको बजेटको मेरुदण्ड हुन्छ, जब ।
भन्नै पर्छ, जुत्ता लाएर गाडी चलाउँदा मात्र सुरक्षित होइन्छ ।
मुलुकको पूर्वी शहर धरान पुग्नु अघि तरिने सेउती खोला पारि
एकजोर जुत्ताको तस्बिरमा ध्यान तानिने विज्ञापन बोर्ड राखिएको छ ।
गाडी चलाउँदा जुत्ता लाए सुरक्षित होइन्छ भनेर ।
हेर्दा सामान्य र कसैलाई नबिझाउने विज्ञापन बोर्ड छ ।
गाडी लाइनमा भएकाहरू गाडी चलाउँदा जुत्ता लाउँदैनन, सामान्य विषय हो ।
पूर्वतिर गाडी दुर्घटनाका कारक पनि त्यसलाई मानिएको छ, त्यो पनि सामान्य हो ।
विज्ञापनको बिषयलाई अधिकांश सार्वजनिक गाडी चलाउनेहरू बेवास्ता गर्दछन् ।
तर, त्यो विज्ञापनले एउटा नेपालीलाई धेरै कुरामा हसाउँछ ।
तपाईलाई सामान्य थेत्तर मान्छे जस्तै हाँस्न मन लाग्दैन, फाल्टु कुरा हो ।
यतिखेर सरकारले आफ्नो खर्च बर्चको बजेट पेश गरिरहँदा
समृद्ध नेपालको कुन चार्हि धुलो टकटक्याइएको हो ।
कम्तीमा धरानका मानिसहरूलाई चाहिं पत्तो छैन ।
बगर खोलामा खाइने सँुुगुर खुरमा पनि त्यो देखिएको छैन ।
पूर्वी पहाडका सदरमुकाम केन्द्रहरूमा आजभोलि ध्यान तानिने दृश्य देखिन्छन् ।
रातभरि लरिकालरि झर्दो गोरुका बथान
र, दिनभरि लर्कोलर्कोमा तल झर्दो तन्नेरी हुल ।
बजेट त आयो हौ भनेर तिनलाई टोक्नुस् कि
ती खितिखिति हाँस्छन् र ठाडो घाँटी लाएर खोए बिक्रे तान्छन् ।
तिनको हातमा उमेर बढाएर बनाएको नागरिकता र पासपोर्टको कपी हुन्छ ।
जस्तो गोरुहरूको कुदाई पारि सिमानासम्म हुन्छ ।
त्यस्तै तिनको सपनाको रेल जपान र कोरियासम्म मात्र हुन्छ ।
माफ गर्नुस्, लिड्डीय विभेद नभन्नु होला ।
पुरुष जनेन्द्रीय हुनेहरू पहाडमा अटाएनन् ।
चाहे ती गोरु हुन कि तन्नेरी पुरुष ।
खेदी खेदी लाहुर भएको पहाड हो ।
खेदिएर सपना खोजी हिंड्नेहरूबाट फेरि पनि सुनसान छ ।
पहाडमा गोरुको बिउ नि नभेटिने भो, हौ ।
पहाडमा गाई ब्याउन छोेडेको दिन
हाम्रा अर्थमन्त्रीले भन्नेछन्
गाई ब्याउन सक्ने बनाउने मर्द गोरुका लागि फलानो भत्ता
कि होइन भने एकल गाईका लागि सुरक्षा भत्ता ।
हन के भा’को हौ, पहाड रित्तो भो ।
काठमाण्डौंसित भाका छोप्न नसक्नेगरी थलिएको छ, पहाड ।
र, यस्तोमा सरकार रिझाउने मात्र कुरा गर्दा
कम्तीमा धरानेहरूलाई चाहिं बजेटले नबोल्ने बनाएको छ ।
त्यसैले भानु चोक वरिपरिका गाडी लाइनका मानिसहरूलाई सोध्नुस् कि
ती भन्छन, बजेट त सरकारको कुकुर मस्ती हो, सर ।
गाडीवाल साथीहरूको कुरा सुनेर कत्ति हाँस्नु हौ ।
कुकुर मस्तीमा न दायित्व, न जोखिम न त जवावदेहिता नै
र, बजेट यस्तै भएको छ, पूर्वतिर ।
न हिजो गरेको बाचा जोख्छ, न भोलिको जोख्ना नै हेर्छ ।
अर्थमन्त्री बजेट बान्ता गर्छन, धरानमा यसलाई कुकुर मस्ती भनिन्छ ।
प्रतिकृया दिनुहोस